Hocam görüşleriniz çok kıymetli. Fakat ben 30 yasındayım, çocukluğum, gençliğim kaos içinde geçti. Bu ülkede görmediğimiz darbe!, terörist saldırı, haksızlık, hukuksuzluk kalmadı. Ne kadar çabalarsak çabalayalım refah sevıyemız yukselmıyor. Ben isterim ki benim çocugum bu sekılde yasamasın. Dunyada hıc kımse haksızlıga ugramasın, evınden yurdundan olmasın. Ama yonetıcılerın aldıgı yanlıs kararlar, körüklediği terörizm hiç suçu olmayan bizi de dogrudan etkılıyor. Sıgınmacı alınsın, zorda kalana yardım edılsın tabı kı. Ama kım oldugu bellı olmayan, ne ıcın geldıgı bılınmeyen, ülke için, halk için tehlikeli olabilecek sayıda mülteci, sığınmacı her neyse alınmasın artık. İnsani bir koruma içgüdüsü belki de bu düşünce. Faşizanlık ya da mülteci düşmanlığından çok ülkesini, ailesini, geleceğini korumaya yönelik bir savumma. Afgan kadınlar, çocuklar orda savaş verirken sadece erkeklerin buraya getirilmesi, hem de hiç kayıt altına alınmadan, kontrol edilmeden. Bu ülkedeki insanlara çok büyük kötülük. Kapımı çalan insana önce kim olduğunu sorarm. Ailem için tehdit olusturup olusturmadıgını anlamak isterim. Malesef su an oyle bir durum yok ve halk en cok da biz kadınlar korkuyoruz. Keske hersey sızın arzu ettıgınız gıbı ınsanı boyutta gerçeklesse, ama malesef ınsanı yardımdan cok uzak su an bıze dayatılan. Kim oldugunu bılmedıgımız ınsanlarla beraber yasamak zorundayız. Buna mecbur bırakılmak, senı dogrudan etkıleyem konularda zorbalıga ugramak ınsanları sınırlendıren. En azından kendım ıcın oyle dıyebılırım.